Bir Düşünce Bir Söz Bir Şiir...

AYRILIK HEDİYESİ

Şimdi saat sensizliğin ertesi 
yıldız dolmuş gökyüzü ay-aydın 
avutulmuş çocuklar çoktan sustu 
bir ben kaldım tenhasında gecenin 
avutulmamış bir ben... 

şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim 
ki bu yaşlar 
utangaç boynunun kolyesi olsun 
bu da benden sana 
ayrılığın hediyesi olsun 

soytarılık etmeden güldürebilmek seni 
ekmek çalmadan doyurabilmek 
ve haksızlık etmeden doğan güneşe 
bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi 
mülteci isteklerim oldu ara sıra, biliyorsun.. 
şimdi iyi niyetlerimi 
bir bir yargılayıp asıyorum 
bu son olsun be..bu son olsun! 
bu da benim sana 
ayrılırken mazeretim olsun! 

şimdi saat yokluğunun belası 
sensiz gelen sabaha günaydın! 
işi-gücü olanlar çoktan gitti 
bir ben kaldım voltasında sensizliğin 
hiç uyumamış bir ben... 

şimdi dişlerimi sıkıp 
dudaklarıma kanamayı öğrettim 
ki bu kızıl damlalar 
körpe yanağında bir veda busesi olsun 
bu da benden sana 
heba edilmiş bir aşkın 
son nefesi olsun... 

kafamı duvara vurmadan 
tanıyabilmek seni 
beyninin içindekileri anlayabilmek 
ve yitirmeden, yüzündeki anlık tebessümü 
bütün saatleri öylece durdurabilmek için 
çıldırasıya paraladım kendimi 
lanet olsun! 
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde 
olsun be! ne olacaksa olsun! 
bu da benim sana 
ayrılırken şikayetim olsun 

gözyaşım utangaç boynunun inciden kolyesi olsun her damla vefasız teninde bir veda busesi olsun isterim sende ben gibi yan ömrüne hep ağla hep ağla bu benden son dua bu benden ayrılık hediyesi olsun)

Yusuf Hayaloğlu

Ah Ulan Rıza 

Neden halâ gelmedi, yoksa 
Saati mi şaşırdı bu hıyar? 
Gerçi hiç saati olmadı ama 
En azından birine sorar. 

Cebimde bir lira desen yok, 
Madara olduk meyhaneye! 
Ah eşşek kafam benim, 
Nasıl da güvendim bu hergeleye! 

Gelse, balığa çıkacaktık, 
Ne çekersek kızartıp birayla yutacaktık. 
Kafamız tam olunca, şarkılar döktürüp 
Enteresan hayâllere dalacaktık. 

Bu sandalı geçen hafta denk getirip 
Çalıntıdan düşürdük. 
Arkadaşlar ısrar etti, 
Biz de, iyi olur, bize uyar diye düşündük. 

Saat sekizde gelecekti, 
Bana birkaç milyon borç verecekti. 
Yoksa o nemrut karısı kaçtı da 
Onun peşinden mi gitti? 

Eğer öyleyse yandık, 
Gudubet gene yaptı yapacağını! 
Geçen sene de merdivenden itip 
Kırmıştı Rıza'nın bacağını. 

Abi, kadında boy şu kadar; 
Kalça fırıldak, göz patlak, kafa çatlak! 
Korkuyorum, bir gün ya kendini asacak, 
Ya horlarken Rıza'yı boğacak! 

Bak, şimdi acıdım, aşkolsun adama, 
Ben olsam, vallahi baş edemem! .. 
Hele beş tane velet var ki boy-boy, 
Allah'tan düşmanıma dilemem! 

Aslında iyi çocuktur Rıza, efendi huyludur, 
Herkesin suyuna gider. 
Yoksa, kalıba vursan hani, 
Tek başına on tane adam eder! 

Bir keresinde, hiç unutmam 
Üç-beş zibidi haraca dadandı; 
Rıza, sandalyeyi kaptığı gibi 
Herifleri hastaneye kadar kovaladı! 

Aynı mahallede büyüdük, aynı kızları sevdik, 
Aynı kafadaydık. 
Orta ikiden bıraktık, matematik ağır geliyordu, 
Biz, başka havadaydık. 

Aynı gömleği giyer, aynı sigaraya takılır, 
Aynı takımı tutardık. 
Fener'in her maçına iddialaşıp 
Millete az mı yemek ısmarladık! .. 

Bir tek askerde ayrıldık, 
Bana Bornova düştü, ona Gelibolu. 
Döner dönmez evlendirdiler, 
En büyük salaklığı da bu oldu! .. 

Bense hiç düşünmedim, zaten param yoktu. 
Hep tek tabanca gezdim. 
Benim beğendiğimi anam istemedi, 
Onun gösterdiğini ben sevmedim. 

Neyse, bunlar derin mevzu... 
Anlaşıldı, bu herif artık gelmeyecek. 
Ufaktan yol alayım 
Anam evde yalnız, şimdi merağından ölecek! .. 

Gittim, vurup kafayı yattım; 
Rüyamda gördüm, gülümseyerek geldiğini. 
Ne bilirdim, yolda kamyon çarpıp 
Hastaneye kavuşmadan can verdiğini! .. 

Vay be Rıza! .. 
Sonunda sen de düşüp gittin Azrail'in peşine! 
Dün, boşuna günahını almışım, 
Ne olur, kızma bu kardeşine! 

Öğlen kahvede söylediler, Rıza öldü, dediler 
Ne kolay söylediler! 
Sanki dev bir taş ocağını 
Kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler! 

Ah dostum... o kocaman gövdene 
O beyaz kefeni nasıl kıyıp giydirdiler? 
O zalim tabutun tahtalarını 
Senin üstüne nasıl böyle çivilediler? 

Yani sen şimdi gittin, yani yoksun, 
Yani bir daha olmayacak mısın? 
Yani bir daha borç vermeyecek, 
Bir daha bira ısmarlamayacak mısın? 

Peki, beni kim kızdıracak, 
Kim zar tutacak, kim ağzını şapırdatacak? 
Peki, beni bu köhne dünyada 
Senin anladığın kadar kim anlayacak? 

Ulan Rıza... ne hayâllerimiz vardı oysa, 
Ne acayip şeyler yapacaktık... 
Totoyu bulunca dükkân açacak, 
Adını Dostlar Meyhanesi koyacaktık. 

Talih yüzümüze gülecekti be! .. 
Karıyı boşayıp sıfır mersedes alacaktık. 
Hafta sonu iki yavru kapıp 
Boğaz yolunda o biçim fiyaka atacaktık! 

Ah ulan Rıza... bu mahallenin, 
Nesini beğenmedin de öte yere taşındın? 
Ara sıra gıcıklaşırdın ama inan ki, 
Benim en kıral arkadaşımdın! .. 

Ah ulan Rıza... ben şimdi, 
Bu koca deryada tek başıma ne halt ederim? 
Senden ayrılacağımı sanma, 
Bir kaç güne kalmaz, ben de gelirim! ..

Yusuf Hayaloğlu